Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

To know us better.

43 και blogger?
Πως μου ήρθε η ιδέα  του blog θα αναρωτηθείτε?
Απλό, πολύ απλό είχα δύο εναλλακτικές. Α)  να σηκώσω ότι απέμεινε σε τραπεζικούς λογαριασμούς και να τα πάω να τα καταθέσω στον πρώτο τυχών ψυχαναλυτή και να μιλάμε για την παιδική μου ηλικία ψάχνοντας στα βάθη της Ανατολίας (του inner ego  μου επί της ουσίας) μαζί με την Μιραράκη να βρούμε την ρίζα του κακού.
Β) να αρχίσω να γράφω και να βγάζω από μέσα μου το καθετί που με ενοχλεί, το είχα κάνει και στο παρελθόν και με βοήθησε πολύ!
Και κοιτάζοντας πρόσφατα το βιβλιάριο καταθέσεων μου (μετά το περιβόητο: λεφτά  υπάρχουν) ανακάλυψα ότι είχα μία και μοναδική λύση, το Β, εξού και το Blog.
Εργασιομανής σε βαθμό κακουργήματος! Πρωινή δουλειά Δευτέρα – Παρασκευή ξέρετε εσείς… πολυεθνική, γραφείο, γραβάτα, lunch breaks και άλλα τέτοια ανατριχιαστικά. Παράλληλα όμως και απογευματινή δουλειά η οποία καλύπτει και τα σαββατοκύριακα στας εξοχάς του νομού στην φύση!
Πολυάσχολος και καλλιτεχνικός τύπος. Αν βρω κανένα μισάωρο κενό ζωγραφίζω κατασκευάζω, χτίζω, γκρεμίζω, διαβάζω, βλέπω ταινίες και στο τσακίρ κέφι ρίχνω και δυό μπριζόλες στον φούρνο.
Ταξιδευτής επίσης oh yes. Λατρεύω την φύση και τα ταξίδια. Αγαπημένος προορισμός… χμ… κάτσε να σκεφτώ… η Αστυπάλαια, το Σιράκο, το Μικρό Πάππιγκο η Φολέγανδρος και η Νέα Υόρκη. Πως τα συνδυάζω όλα αυτά? Μια χαρά σας διαβεβαιώνω.  Και τις περισσότερες φορές μόνος! Διότι σας το είπα? Δεν σας το είπα…
….43 και αστεφάνωτος! Και μη μου πείτε και εσείς ότι κάποιο κουσούρι θα έχω, όπως λένε κάποιοι πίσω από την πλάτη μου, διότι μια χαρά «παιδί» είμαι: ευθυτενής, έξυπνος, ευγενικός, εντάξει Clooney δεν με λες αλλά και χάλια δεν είμαι (μάρτυρας η φωτογραφία άνωθεν), και όλα τα καλά τα έχω αλλά ελεύθερος. Μεταξύ μας το απολαμβάνω όμως.
Αυτά τα ολίγα για αρχή to know me better.